როგორ გავხდე ვინმე ისეთი

ექსტაზი - კაიფში დაწერილი ნოველები

ჩემი ცხოვრება ერთი დიდი ნეხვია. ბოლო უნდა მოვუღო. ყელში ამომივიდა after-shave-ით აშმორებული ბრიყვების აქეთ-იქით თრევა, თანაც უკანა სკამზე მუდამ კოკაინს ყრიან. 

გავიჭყიპე პასტისით და პროზაკით. არ მევასება მათი ბრაზილიური სერიალებიდან გადმოღებული თმის ვარცხნილობა. როგორ მოვედი აქამდე? აბა, მე რა ვიცი.

პატარაობისას მეგონა, მთელი ცხოვრება წინ მქონდა. ახლა, ერთი დიდი ხეპრე ვარ, მძღოლი გამოძახებით, პარიზსა და მის გარეუბნებში. ჩემს ქვემოთ რივოლის ქუჩა მიედინება. 

მივუყვები მდიდრების სახლებს ტუილრის ბაღის გასწვრივ. ეს ბაღი სავსეა დაჩამიჩებული ტურფებით, რომლებსაც ტელე-წამყვანები ჟიმავენ ”რომეოს” კანაპეებზე.

ჩემს უკან კლიენტი ქალი სიცილით სკდება , არ ვიცი , რა სისულელე უთხრა მისმა მუქკანიანმა ტიპმა “darling, ახალი ვეტფრინავი ვიყიდი ახალი გემისთვის,- თუ , ახალი გემი ვიყიდე ვეტფრინავისთვის? თუ ახალი თითფრინავი, აუზში 4X4-ით ვისრიალოთ?“. 

დედას გიტირებ, ახვარო. ჩაგაფსმევინებ. დავიღალე . აქსელერატორს ფეხს ისე ვაჭერ, ლამის მივაჭყლიტო. მანქანის სარკეში ვაკვირდები მალულად. გაპუდრული ცხვირი ჟელატინწასმული თმები მოოქროული სამაჯური. აღარ გაათავებს კაკანს? 

მეგონა, ცხოვრება სიურპრიზებს მიმზადებდა, რაიმე შანსს მომცემდა. ნურას უკაცრავად. სიურპრიზები მდიდრების ხვედრია. ღარიბების ცხოვრებაში მოულოდნელი არაფერია, წინასწარ შეიძლება მისი მოყოლა. 

მომავალმა გვერდი ამიქცია. შეუხედავი ვარ, ცუდად მაცვია, უკნიდან მიჩითავენ სქელ კეფას, ხარივით კისერს, თვითონ კი ლამაზები არიან და საამო სურნელი ასდით, მათ ვეზიზღები. 

ქალი დამცინის, ნაღდად, მაგრამ ყველაფერს ბოლოს მოვუღებ... 

კონკორდის მოედანი. ლამაზია ქალაქი ღამით. ეს სიტყვებიც სხვისია, ჩემი არ გეგონოთ.

მე არაფერი მაბადია, ერთი ჩაშვებული ტიპი ვარ . ჩემნაირებს მუდამ გვერდს უვლიან, სახელით მიმართავენ, როგორც მსახურებს. ჩემი ცხოვრება კონკორდი მოედანს სულ არ ჰგავს. ვერასდროს ვიქნები მასავით კრიალა და მოელვარე. 

ეს ზედსართავები საჩემო არ არის. მე ვსვამ იმიტომ, რომ დავივიწყო, რომ სხვებმა დამივიწყეს. მნიშვნელობადა-კარგული ცხოვრება... სიჩქარეს ვუმატებ, ყელში ამომივიდა გზის პირას ღოღვა. 

ღმერთსა ვფიცავ, დაიწყო. ქალმა არაბს შარვლის უბე შეუხსნა, პირში ჩაიდო. გეფიცებით, სარკეში ვხედავ. თუ შემამჩნიეს, რომ ვუყურებ, ალბათ უფრო აღიგზნებიან. 

ქალი წუწნის. კაცი კი ამასობაში კოკაინს ყნოსავს. ნეტა ჩაიხრჩონ! 

მეყო, მეტის ატანა აღარ შემიძლია. რა ნახა ამ არაბში, მაყუთი? რატომ ჩემთვის არავის აულოკავს ყვერები ლიმუზინის უკანა სკამზე, ასეთი ცხოვრების დედაც...! 

რატომ მიყურებს თანაგრძნობით ეს კახპა თავისი მელირებული თმებითა და გამაბრუებელი სუნამოთი “მეძგერე”. 

მძულს მდიდრების თავაზიანობა, მათი ღიმილი “ თავიდან მომწყდი”, თითქოს გეუბნებიან, მათხოვარი, გონჯი მდაბიო ხარო . 

რადიოში “სპაის გერლზის” Viva forever გაისმა. ხმას ავუწიე. ამ მანქანაში ყველაზე უინტერესო საგანი მე ვარ. არსაიდან წამოსული არსად მისასვლელად... 

სანაპირო გზებს მივუყვები. ბრიოლინით გაწეპილი კრეტინი განგებ ისე კვნესის, როგორც პორნო-ფილმის მსახიობი. 

არსაიდან წამოსული არსად მისასვლელად... 

მეც მყოლია ქალები, მაგრამ ისინი მახინჯები იყვნენ და ვერ ვართობდი. ვერაფრით ვაკვირვებდი. ნანობდნენ, რომ წამომყვნენ. არავის მოუსურვებია სიბერემდე ჩემთან დარჩენა (არც მე ვისურვებდი, სხვათა შორის). 

არავინ მყვარებია, ერთ ქალსაც კი არ გაუთავებია ჩემთან. სიყვარული ძალიან ძვირი ღირს. მე რას გავწვდები. მსუქანიც ვარ... 

საჭეს მოვუჭირე ბანძი მძღოლის ბანჯგვლიანი და ხორცსავსე თითები . მამაჩემი მიჩიჩინებდა, არაფრის მაქნისი ხარო, ჰოდა, მეც გავამართლე მისი სიტყვები. 

არც არსად მისწავლია – არ მეცალა, ტელევიზორს მივჩერებოდი, ვსვამდი, დრო გამყავდა. 

ერთადრთი გამოცდა მართვის მოწმობის ასაღებად ჩავაბარე (ისიც სამხედრო სამსახურის წყალობით). 

რა საჭიროა ჩემნაირების არსებობა? ჩვენ გამოუსადეგარნი ვართ და ფეხებში ვებლანდებით სხვებს ამ პლანეტაზე. ჩვენზე არ ლაპარაკობენ ჟურნალ “ვუასი”-ში. ჩემს დაკრძალვაზეც ბევრი არავინ მოვა. 

ღმერთო ჩემო, თუ არსებობ, ამიხსენი, რატომ მეცვა ყოველთვის ცუდად? ო, ნახე ! პირში გაუთავა. 

ნაძირალა! ქალი კი ახლა ცხვირსახოცში აფურთხებს. ვერ ჩაყლაპა. ისე, მართალია, ირანულ ხიზილალას არ შეედრება. 

მიცემით კი აძლევ, მაგრამ არაბის თესლის ჩაყლაპვა კი ნამეტანია, არა , ჩემო კახპავ? 

შეხედე ერთი რა ბედნიერები არიან. ფოტო გეგონება. არა უშავს, ვაზღვევინებ.

ვიყავი ჩემთვის, “ბარ დე ლუბლიში“, დახლს დაყრდნობილი, ვწრუპავდი პასტისს, ვუზიარებდი რასისტულ აზრებს ჩემნაირ ბედკრულებს. უცებ, მობილურზე დამირეკეს. უნდა წამოვიყვანო, გავიზიარო მათი უმწიკვლო ბედნიერება ჩემი უღიმღამო წითელი სიფათით და თანაც მადლიერი დავრჩე ?

გადამთლიელმა მოვლილი თითები გაქერავებულ ქალბატონს თმებში შეუცურა. 

Viva forever. მოიცა ერთი! ცოტათი ნაკლები ამპარტავანი დარჩება ამქვეყნად, როცა ამ “ჯეთსოსაიტური” ანგელოზების სახეები დაფშვნილი მინით დაიფარება. ადრე თუ გვიან, ყველას გვეძლევა შანსი და ხელიდან არ უნდა გავუშვათ. 

აქამდე მე ასეთი შემთხვევა არ მქონია. დღეს ჩემი დარჩენილი ცხოვრების უკანასკნელი დღეა. ყველგან კარი მომიკეტეს, მაგრამ ამ საღამოს ბატონ-პატრონი მე ვარ. 

პირველად გამიჩნდა მიზანი: როცა სიცოცხელში არ გაგიმართლა, სიკვდილში მაინც უნდა გაგიმართლოს. 

“მისტერ პოლ, you are driving too fast !“

აჰა! დამანდრაჟდა პრინცესა! ასეთ შემთხვევას ხელიდან ხომ არ გავუშვებ. 

ალმა მოახლოვდა. გვირაბში შევიჭერით საათში ორასი კილომეტრის სიჩქარით. მიდი, ჰე ! 

საჭის ერთი მოტრიალება, დასაკარგი არაფერი მაქვს: კედელს ვასკდები. 

ჯანდაბამდეც გზა გქონიათ ყველას! მთელი მსოფლიო გამიცნობს. 

დიდებული სიკვდილია, სასტუმრო რიცივით... 

რა იცი, იქნებ 2000 წლამდეც დავრჩე ცნობილი. 

ფ.ბ.

თავის-უფლება

თავისუფლებას ყველა სხვადასხვანაირად აღიქვამს, მითუმეტეს დღევანდელ მოზარდებს რაღაც განსაკუთრებულად უცხო და ხანდახან გამაოგნებელი შეხედულება აქვთ მასზე. საბედნიეროდ მეხუთე კლასიდანვე საოცარი მასწავლებელი მყავდა ქართულში, ეხლა აღარ მასწავლის.. ამ დროის მანძილზე, რაც ის აღარ მასწავლის ვხვდები, თუ როგორ მაკლია მასთან საუბრები და როგორ მადგება ცხოვრებაში მისი ნათქვამი თითოეული სიტყვა. სწორედ ახლა ვათვალიერებდი ქართულის ძველ რვეულებს და საინტერესო ჩანაწერი აღმოვაჩინე ნების თავისუფლებაზე, სადაც პავლე მოციქულისა და ორიგენეს აზრი ეწერა. მინდა თქვენც წაიკითხოთ ეს და დარწმუნებული ვარ, თუ აქამდე სხვაგვარი შეხედულება გქონდათ ამ თემაზე.. წაკითხვის შემდეგ აზრს შეიცვლით ან ბევრ კითხვაზე იპოვით პასუხს.

“ნების თავისუფლება შესაქმის აქტში მხოლოდ კაცს ებოძა. ყველა შექმნილთა შორის “შემოქმედმან ბუნებისა ჩუენისამან, დამბადებელმან, ბრძენთაგან დაჰბადა ვითარცა ჭურჭელი სამეუფოი სათნოიებითა სულისათა და შემკობილობითა გუამისათა”

სული მაშინ ასრულებს თავის ჭეშმარიტ დანიშნულებას, როცა გარეშე მორჩილებისა და იძულებისა, მიუძღვის კაცს გაგებათა თვისთა კვალობაზე. ამგვარი თავისუფლების მიხედვით, სული ნამდვილად ანსახიერებს ღვთის ხატს ადამიანში.

რაში გამოიხატება ნების თავისუფლება და როგორია მისი მოქმედების არე? რა მიმართებაშია იგი ღვთის ნება სურვილთან? – საზოგადოებრივი ცხოვრების სხვადასხვაგვარი გარემოებანი ჩვენი ნებელობის მიღმა წარიმართებიან, მაგრამ როგორ ვუპასუხოთ გარემოებათა ზემოქმედებაზე ეს უკვე პიროვნების საქმეა, რომელმაც მსაჯულად და მეგზურად გონებას უნდა მოუხმოს, აი აქედან იწყება ჩვენი მოქმედების სფერო. ვცხოვრობდეთ კეთილსასურველი წესით – განმარტავს ორიგენე – ჩვენი საქმეა და ღმერთი მოითხოვს ჩვენგან არა ისე, თითქოს ეს მასზეა დამოკიდებული ან სხვა ვინმესგან წარმოდგება ან როგორც ზოგიერთნი ფიქრობენ ბედისგან მოდის, არამედ რაცხს სწორედ ჩვენს საქმედ.

თითქოს საწინააღმდეგოს ქადაგებს პავლე მოციქული, როდესაც ფინიპინელთადმი მიმართულ ეპისტოლეში ამბობს: “ღმერთი არს, რომელი შეიქმს თქუენდა ნებასაცა და შეწევნასაცა და სათნოებასა თვის”. თუ ღვთისგან მომდინარეობს ნებაც, სათნოებაცა და შეწევნაც ანუ სურვილის აღსრულებისთვის მარიონეტები ვყოფილვართ. რაღა რჩება თავისუფალი ნების სარბიელად. მოციქული გვაუწყებს, რომ უფლისგან წარმოდგება სურვილი და ქმედება. როგორც არსებობა გვიბოძა ღმერთმა ასევე მოგვანიჭა სურვილისა და მოძრაობის უნარი, მაგრამ არ უნდა ვიფიქროთ, რომ უფლისგან მივიღეთ რაღაც კერძო, ცალკეული. ხელის მოძრაობის უნარი ღმერთმა მოგვანიჭა, მაგრამ ეს, რა თქმა უნდა, არ ნიშნავს, თითქოს ღვთისგანვე წარმოდგება ის, რომ მაგალითად ხელი საქმობს უსამართლო ცემა-ტყეპის და ქურდობისთვის. ბოძებულ უნარს ჩვენ ღვთისგან ვიღებთ, მაგრამ ამ უნარს შემდეგ ჩვენ თვითონ ვიყენებთ ბოროტებისთვის ან სიკეთისთვის.

ამ თავისუფლებით აიხსნება ღვთის მიერ დაბადებულ გონიერ არსთა სხვადასხვაობა. ერთნი რომ სიკეთეს ჩადიან, მეორენი ბოროტებას, ერთნი რომ ბედნიერნი არიან, მეორენი უბედურნი.

თვით შესაქმის აქტშო (სამყაროს გაჩენა) არ არის უსამართლობისა და შემთხვევითობის ნასახიც კი. არც არავითარი უძლურება, სხვადასხვაობამ სათავე უზენაესი ნებისგან კი არ აიღო, არამედ იქიდანმ რომ ადამიანმა უკუღმართად გამოიყენა თავისუფალი ნება.

თავისუფლების ამ მადლს ჭეშმარიტებისკენ წარმართვის კვალობაზე, თავს აღწევს კაცი ხორციელ საწადელთა მონობას და ხდება ხელმწიფე. ამ ნიჭის ამგვარად თუ იმგვარად მოხმარების კვალობაზე იმოსავს ან კარგავს კაცი ღვთის ხატს”

P.S. ყველა ადამიანი არჩევანში თავის-უფალია.

Paul Walker’ის სიკვდილის მიუხედავად ფილმის გადაღებები გაგრძელდება

Paul Walker’ის უცაბედმა გარდაცვალებამ დიდი გავლენა მოახდინა სტუდიო უნივერსალის ერთ-ერთ ყველაზე წარმატებულ პროდუქტზე „ფორსაჟი“. სექტემბრიდან სტუდიო უნივერსალი მუშაობდა ამ ფილმის მეშვიდე ნაწილზე, რომელიც უნდა გამოსულიყო 2014 წლის ზაფხულში. ფილმის გადაღებები მიმდინარეობდა ლოს ანჯელესში და ატლანტაში და რელიზი დაგეგმილი იყო 2014 წლის 11 ივლისს, მაგრამ სავარაუდოა რომ პრემიერა გადაიდება.

ფილმის რეჟისორმა, ჯეიმს ვენმა სტუდიო უნივერსალში მოიწვია კონფერენცია, რომელიც განიხილავს ფილმს სავარაუდო მომავალს.

ამ დროისათვის გაურკვეველია ფილმის რა ნაწილია უკვე გადაღებული Walker’ის მონაწილეობით. მსახიობების თვითერის ექაუნთზე დაპოსტილი ფოტოების მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, კადრების მნიშვნელოვანი ნაწილი ტრაგიკულად დაღუპული მსახიობის მონაწილეობით უკვე დამთავრებულია. ამის მიუხედავად არ არის ცნობილი რა გამოსავალს მიმართავს რეჟისორი და უნივერსალ სტუდიო სცენართან დაკავშირებით, სადაც ვოლკერი ლოს ანჯელესის პოლიციის ოფიცერს, ბრაიან ო’კონერს, განასახიერებს. მოსალოდნელია რომ უნივერსალ სტუდიო ბოლომდე მიიყვანს ფილმის პროდუქციას, მაგრამ დეტალების გამხელას ისინი მაინც არ ჩქარობენ.

ფორსაჟის მეშვიდე ნაწილში Paul Walker’თან ერთად მონაწილეობას იღებდნენ ვინ დიზელი, მიშელ როდრიგესი, ჯორდანა ბრიუსტარი, დვეინ ჯონსონი და ჯეისონ სტატჰემი.

ვოლკერი მონაწილეობას იღებდა დრამაში „საათები“, რომლის გადაღებაც მსახიობის გარდაცვალების დროისთვის უკვე დასრულებული იყო. „საათები“ ეხება ქარიშხალი კატრინას მომდევნო მოვლენებს. პანტელიონი, ლაიონგეით სტუდიოს ესპანურ-ენოვან მაყურებელზე გათვლილი მიმართულების სტუდია, აცხადებს რომ ისინი განაგრძობენ ჩვეულ რეჟიმში მუშაობას და გეგმავენ „საათები“ დიდ ეკრანზე გაუშვან დეკემბრის თვეში.

ხენესის როდრიგესი და ნიკ გომესი მუშაობდნენ „საათებზე“ პოლ ვოლკერთან ერთად. ვოლკერი განსახიერებს მამას, რომელიც ცდილობს ჩვილი ბავშვი ცოცხალი გადაარჩინოს ქარიშხლის დროს.

სავარაუდოა, რომ ვოლკერისა და ფორსაჟის პოპულარობა უფრო დიდი იყო სხვა ქვეყნებში ამერიკის შეერთებულ შტატებთან შედარებით. ეუროპაკორპ სტუდიო დიდ იმედებს ამყარებდა ვოლკერის ერთ-ერთ ბოლო ნამუშევარზე „აგურის სახლები“, რომელიც დიდ ეკრანზე 7 თებერვლიდან გამოვა. მასთან ერთად ამ ფილმზე მუშაობდნენ ჰიპ-ჰოპის ვარსკვლავი RZA და რობერტ მაილე. ფილმში ვოლკერი ასრულებს პოლიციის საიდუმლო აგენტის როლს. „აგურის სახლები“ იქნება რიმეიქი ფრანგული პროდუცქციისა „მეცამეტე უბანი“.

ფორსაჟის მსახიობებმა სოციალური მედიის საშუალებით გამოთქვეს ღრმა მწუხარება მსახიობის ტრაგიკულ გარდაცვალებასთან დაკავშირებით. ბრიუსტერმა თვითერზე დაპოსტა: „პოლი იყო სინათლე. არ მჯერა რომ ის ჩვენთან აღარ არის“.

ფორსაჟის შემოსავალმა ამ წლების განამვლობაში 2.3 მილიარდი დოლარი შეადგინა მსოფლიოს მასშტაბით, თუმცა 2011 წელს გამოსულმა „ფორსაჟი 5“ მოლოდინი არ გაამართლა, მაგრამ „ფორსაჟი 6“ იყო სერია, რომელმაც ყველაზე დიდი წარმატება მოიპოვა კინო-გაქირავებაში და მისმა შემოსავალმა 800 მილიონი დოლარი შეადგინა.

ვოლკერის სიკვდილს ადარებენ ისეთი ცნობილი მსახიობების ტრაგიკულ დაღუპვას, როგორიც იყო ჯეიმს დინი, რომელიც ასევე ავტო-ავარიაში გარდაიცვალა 1955 წელს, ფილმზე „გიგანტი“ მუშაობის დასრულებისთანავე; ჰით ლეჯერი, რომელიც მთავარ როლს ასრულებდა ვორნერ ბრაზერზის „ბნელი რაინდის“ პროდუქციაში. ვორნერ სტუდიოს ისეთივე სიძნელეების გადალახვა მოუხდა, როგორიც უნივერსალს. ორივე სტუდიო ცდილობს ფრთხილად მიუდგეს ამ საკითხს.

„ფორსაჟი 7“ის შემთხვევაში უნივერსალს მოუწევს მონახოს ელეგანტური გამოსავალი ვოლკერის პერსონაჟის სცენარიდან ამოღებისათვის. ჰელმერ ვეინ კრემერი, რომელმაც ორ ფილმზე იმუშავა ვოლკერთან ერთად 2006 და 2012 წლებში, ვოლკერს იხსენებს, როგორც მსახიობს რომელიც ყოველთვის მზად იყო თანამშრომლობისთვის და ყოველთვის ბოლომდე იხარჯებოდა გადასაღებ მოედანზე.

„მე ყოველთვის ვეუბნებოდი პოლს, რომ 40-50 მისი საუკეთესო წლები იქნებოდა, და არა მარტო. ის იყო იმ ტიპის მსახიობი, როგორებიც იყვნენ სტივ მაკქუინი, კლინგ ისტვუდი და ლი მარვინი“ – დაწერა მარვინმა საკუთარ ფეისბუქ-გვერდზე – „ჩვენ განვიხილავდით როგორ იქნებოდა პოლი ჩემი ლი მარვინი. ჩვენ ყოველთვის გვინდოდა გადაგვეღო ისეთი ტიპის ფილმები, რომელიც პოლს გამოაჩენდა ნამდვილი ამერიკელი კაცის ამპლუაში“.

15 რჩევა წარმატების მისაღწევად

წარმატება,

ზოგჯერ ვაგემოვნებთ,

ზოგჯერ ვეხებით,

ზოგჯერ ვგრძნობთ,

ყოველდღე უამრავი არჩევანი უნდა გავაკეთოთ, ზოგი  მნიშნველოვანია, ზოგიც ნაკლებად – თუმცა თითოეული მათგანი რაღაც დოზით ცლვის ჩვენს ცხოვრებას.

ჩვენ მიერ გაკეთებული სხვადასხვა არჩევანი მთლიანობაში განსაზღვრავს ჩვენს წარმატებას.

გთავაზობთ 21 არჩევანს, რომელიც უნდა გამოიმუშაოთ ყოველდღიურობაში. შეუძლებელი და რთული არცერთი არაა, ყველა მათგანს აკეთებენ პრეზიდენტები, ჩEO’ები, ოლიმპიური ჩემპიონები და ა.შ.

1) ადექი დილით ადრე. გეყოთ “შნოოზე” ღილაკზე თითის დაჭერა და დაიწყეთ თქვენი დილა ადრე. დილით ადრე ადგომით თქვენ შეგიძლიათ საქმეები იქამდე დაამთავროთ, ვიდრე სხვები სამსახურში გავლენ.

2) იკვებე ჯანსაღად. წარმოიდგინეთ, რომ საჭმელი არის თქვენი საწვავი, ამიტომაც უნდა აავსოთ თქვენი სხეული ამ ენერგიით. გამორიცხეთ ის საჭმელი, რაც გაღიზიანებთ. გასინჯეთ ბოსტნეული, თხილი, მარცვლეულები, ხილი.

3) გარისკე. როდესაც რისკავთ, თქვენ აცნობიერებთ, რომ შეიძლება დამარცდეთ, თუ ამას აცნობიერებთ, ესე იგი სწავლობთ. თუ არ რისკავთ, ესე იგი არ სწავლობთ.

4) შემატე ღირებულება. ტყუილად ნუ იმუშავებთ, იმუშავეთ ისე, რომ შემატოთ თქვენს ნამუშევარს ღირებულება.

5) არანაირი ბოდიშები – არასოდეს. “ის ვინც კარგია ბოდიშების მოხდაში, არც ისე კარგია სხვა ყველაფერში” – ბენჟამინ ფრანკლინი.

6) იყავი მტკიცე. როდესაც სხვები ნებდებიან, შენ უნდა გქონდეს ძალა, რომ განაგრძო წინსვლა

7) დაისვენე. ბუნებას არ შეუქმნია ადამიანი, რომ ემუშავა დილის 8 საათიდან შუა ღამემდე. ამიტომაც, აუცილებელია, შუა დღეს სულ მცირე “სიესტა”, ანუ ძილი. შუადღის 20 წუთიანი ძილიც კი საკმარისია ძალების აღსადგენად.

8) იპოვე შენი დანიშნულება. როდესაც იპოვი შენს დანიშნულებას, ეს გახდება შენი მამოძრავებელი და ძალის მომცემი. ის საწვავით ავსებს შენს გადაწყვეტილებებსა და ვნებებს.

9) მიიღე საკუთარი თავი. რატომ უნდა გქონდეთ იმის იმედი, რომ სხვა ადამიანი იქნებით? შეხედე შენს თავს, ეს შენ ხარ. როდესაც მიიღებ საკუთარ თავს ისეთს, როგორიც ხარ, სწორედ მაშინ დაიწყებ მუშაობას იმაზე, რომ აჩვენო საკუთარი შესაძლებლობების მაქსიმუმი.

10) ივარჯიშე თვითდისციპლინაზე. უბრალოდ გააკეთე (ჟუსტ Dო Iტ), იდეალური სლოგანია და ამისთვის კარგი მიზეზია… ეს მუშაობს… თუ მართლაც გინდა რაიმეს გაკეთება, მიიღე გადაწყვეტილება და გააკეთე.

11) ააშენე დამხმარე კავშირები. კავშირები ყველას გვჭირდება, მაგრამ მხოლოდ რამოდენიმე იყენებს ცხოვრებაში.

12) დააფასე პატიოსნება. ტყუილის თქმა ადვილია, ზოგისთვის ტყუილი ცხოვრების წესი გახდა. ილაპარაკე ყოველთვის სიმართლე და ნახავ თუ რა მალე იზრდება შენი სიტყვების ძალა.

13) ივარჯიშე. თუ თქვენ არ ვარჯიშობთ ყოველდღიურად, ესეიგი თქვენ საკუთარ თავს კლავთ. არ ვგულისხმობთ, რომ უნდა ირბინოთ 10 კმ, ან მძიმე “შტანგები” უნდა აწიოთ, მუდამ მოძრაობაში უნდა იყოთ და ფორმაში.

14) გააკეთე შენი მაქსიმუმი. სიმართლე რომ ვთქვათ, ეს ყველაზე რთულია. ყოველთვის დაუსვი შენ თავს შეკითხვა “ვაკეთებ მე ჩემს მაქსიმუმს?”. თუ ამ შეკითხვას ყოველდღე დაუსვამთ საკუთარ თავს, სულ მალე კიდევ უფრო მეტის გაკეთება შეგეძლებათ და კიდევ უფრო წინ წახვალთ.

15) თქვი არა. ეს უნდა ისწავლოთ, თქვენ არ შეგიძლიათ იყოთ ყველაფერი ყველასთვის. ძალიან ძნელია უარის თქმა, თუმცა ეს უნდა ისწავლოთ!

12 ციტატა, რომელიც უნდა წაიკითხო, თუ სამსახურში ტირილი გინდება

გეყოთ თქვენს სამსახურზე წუწუნი მეგობრებთან და ახლობლებთან. აიშენეთ კარიერა თქვენ თვითონ, წუწუნით არაფერი გამოვა.

წაიკითხეთ ეს 12 ციტატა, რომელიც ძალიან გამოგადგებათ სამომავლოდ კარიერული ზრდისათვის.

რა უნდა ვიცოდეთ ინტუიციის შესახებ?

რამდენიმე წლის წინ, ჯო მარკსი, რომელიც Dისნეყ’ის კველვების ვიცე პრეზიდენტი იყო, ტოკიოს დისნეილენდის ვიზიტისას უცნაურ ფაქტს შეესწრო. მან აღმოაჩინა, რომ პარკის ვიზიტორები საათების განმავლობაში იდგნენ რიგში დისნეილენდის ერთ-ერთი ჯიხურის წინ, რათა 10$-ზე უფრო ნაკლებ ფასად შეეძინათ ტყავის სამაჯური, რომელზეც მათი სახელი იქნებოდა ამოტვიფრული ან დახატული.

რატომ იყო ამ სამაჯურებზე ასეთი მოთხოვნა? და რატომ არ იყო პარკში სხვა მაღაზია, რომელიც იგივე სამაჯურებს გაყიდდა და ამით მომხმარებლის კმაყოფილების დონე გაიზრდებოდა, რადგან ისინი უფრო სწრაფად შეძლებდნენ სასურველი სამაჯურის შეძენას?  ჯო ფიქრობდა, რომ დისნეის კომპანიას პოპულარული პროდუქტი უფრო ადვილად ხელმისაწვდომი უნდა გაეხადა.

როგორც აღმოჩნდა, ჯოს ინტუიცია, რომელიც მოთხოვნა-მიწოდებაზე სტანდარტულ წარმოდგენას ემყარებოდა, ცდებოდა. რიგში მდგომ ადამიანთა უმრავლესობას წყვილები  და შეყვარებულები წარმოადგენდნენ.  ის, რომ ისინი ამდენ დროს ატარებდნენ რიგში, მათი ერთმანეთისადმი თავდადების ნიშანი იყო. იაპონური ტრადიციის მიხედვით, ტყავის სამაჯურების გაცვლა ურთიერთობის გამყარების, ურთიერთშეკავშირების ნიშანია და ზუსტად რიგში დიდხნას დგომა ხდიდა სამაჯურებს ასე მოთხოვნადს.

ალბათ, ხშირად გიცდიათ თქვენი ახლობლის, კოლეგის ან უფროსის ამა თუ იმ ქცევისთვის ახსნის მოძებნა და ზუსტად თქვენს ინტუიციას წაუყვანიხართ არასწორი მიმართულებით.

მეორე მაგალითის სახით შეიძლება მოვიტანოთ ქოლცენტრში მომუშავე პერსონალის ქცევა: მენეჯერი თვლიდა, რომ აუცილებელი იყო ახალმიღებული თანამშრომლებისთვის ტრეინინგის ჩატარება, თუ რატომ იყო ამ ორგანიზაციაში მუშაობა საამაყო, იმისთვის, რომ მათ თავი ბედნიერად ეგრძნოთ და უკეთ ემუშავათ. თუმცა როგორც კველვის შედეგად დადგინდა, მენეჯმენტს სრულიად სხვვა, უფრო ეფექტიანი  მიზანი ამოძრავებდა – ახალ მოსულ მუშაკებს საშუალება ეძლეოდათ ეფიქრათ საკუთარ ძლიერ მხარეებზე და იმაზე, თუ როგორ გამოიყენებდნენ მათ სამსახურისთვის. ის ადამიანები, რომლებიც ამაზე ფიქრობდნენ, სხვებზე უფრო მეტად კმაყოფილი რჩებოდნენ თავიანთი სამასახურით, უფრო პროდუქტიულნიც იყვნენ და მეტხანსაც რჩებოდნენ ორგანიზაციაში, მათთან შედარებით, ვისაც უფრო ტრადიციული, „ორგანიზაციაცენტრული“ ტრენინგი უტარდებოდა.

ადამინთა უმრავლესობამ ცოტა მაინც იცის იმის შესახებ, თუ როგორ ფუნქციონირებს მათი შინაგანი ორგანოები, მაგალითად გული ან თირკმელები. როდესაც ჩვენი ორგანოები ისე არ ფუნქციონირებენ, როგორც  მოველით, ენერგიას არ ვზოგავთ, მათ შესახებ მეტის გაგებას და ჯანმრთელობის გაუმჯობესებას ვცდილობთ. საპირისპიროდ არის ჩვენი გონების შემთხვევაში. გვგონია, რომ ვიცით, როგორ მუშაობს იგი და მას შემდეგაც კი, რაც ჩვენ მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებებს არასასურველი შედეგი მოაქვთ, არ ვცდილობთ მეტი გავიგოთ და „გავაუმჯობესოთ“ ჩვენი აზროვნება.

იმ შემთხვევაში, თუ ვაღიარებთ, რომ ჩვენი გონება რაღაც ჩარჩოებში ექცევა გადაწყვეტილებების მიღებისას და ვეცდებით ამ ჩარჩოების დარღვევას, უფრო მეტად წარმატებულები ვიქნებთ როგროც პირად, ასევე პროფესიულ ცხოვრებაში.

ასეთი მიდგომის შედეგად მენეჯერებმა და ორგანიზაციებმა შეიძლება შემოიღონ ისეთი პრაქტიკა, რომლიც ორგანიზაციას უფრო წარმატებულს გახდის. მაგალითად, მას შემდეგ, რაც აღიარებულ იქნა, რომ პაციენტებს ხშირად ავიწყდებათ აბების მიღება, შეიმუშავეს ისეთი წამლის ბოთლი, რომელსაც წირელესს’ის საშუალებით მიეწოდებოდა სიგნალი და ავადმყოფს ახსენებს წამლის მიღების საჭიროების შესახებ.

ინტუიციაში ნაკლების გამოვლენითა და მათი გამოსწორების საშულებით შესაძლებელია მივიღოთ ჩვენი თავისთვის უკეთესი  გადაწყვეტილებები, ასევე ამოვიცნოთ ჩვენი ახლობლების ხშირად გაუგებარი საქციელის შინაარსი. გარდა ამისა, მენეჯერები შეძლებენ შექმნან ახალი, უკეთესი  პროდუქტები და სერვისები, ასევე გააუმჯობესონ გარემო პერსონალისთვის. პოლიტიკოსებიც შეძლებენ მიიღონ უფრო საჭირო, ეფექტური კანონები ჩვენი სურვილების უკეთ შესასრულებლად.

Dream Printer – პრინტერი რომელიც ბავშვების ოცნებებს აცოცხლებს

სარეკლამო სააგენტომ Oგილვყ & Mატჰერ’მა თავისი კლიენტისთვის Kონიცა Mინოლტა’სთვის შექმნა ‘ოცნების პრინტერი’.

პრინტერი ღია ცის ქვეშ, პარკში განთავსდა. პრინტერის შიგნით მთელი დღის განმავლობაში კარიკატურის მხატვარი იჯდა. ბავშვები ამ პრინტერს უახლოვდებოდნენ და თავის ოცნებებს ეუბნებოდნენ.

შემდგომ ყოველმა მათგანმა მიიღო ნახატი თავისი ოცნების ასახვით. ნახატზე ზოგი პოლიციელი იყო, ზოგი მასწავლებელი და ა.შ.

უყურეთ ვიდეოს და გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი.

Nick Vujicic – უხელო, უფეხო, რომელიც ათასობით ადამიანის შთამაგონებელია

წარმოიდგინეთ, რომ არ გაქვთ ხელები, არ გაქვთ ფეხები, ვერ ითამაშებთ ფეხბურთს, კალათბურთს, ვერ დაოჯახდებით, ხართ უძლური. ძალიან ძნელი გადასატანია ეს ყველაფერი. Nick Vujicic’მა კი ამ ყველაფრის გადატანა შეძლო და თავისი სულიერი სიძლიერე მთელ მსოფლიოს აჩვენა.

Nick Vujicic, დაიბადა 1982 წლის 4 დეკემბერს. დაბადებისას მას არ ჰქონდა კიდურები (tetra-amelia სინდრომი). ახსნა კი ამ დაავადებას დღემდე არ მოეპოვება.

ავსტრალიელია, ამჟამად არის ევანგელისტი და Motivational Speaker. ძალიან მძიმე ბავშვობა გადაიტანა, განიცდიდა მენტალურად, ემოციურად, ფიზიკურადაც. ასევე სცადა თვითმკვლელობა 8 წლის ასაკში. თუმცა ცხოვრებას არ დანებდა, იპოვა თავის თავში სიძლიერე და 17 წლის ასაკში დაარსა ორგანიზაცია “Life Without Limbs” (ცხოვრება კიდურების გარეშე).

მიუხედავა იმისა, რომ მას არც ხელები აქვს და არც ფეხები, ის ხატავს, წერს, უკრავს, ცურავს და ცხოვრებისაგან სიამოვნებას იღებს. მის ადგილას, ალბათ დამეთანხმებით უმეტესობა დანებდებოდა. ის ასევე ამბობს, რომ მან რწმენა ღმერთში ჰპოვა.

უძლიერესი ადამიანია, 21 წლის ასაკში დაამთავრა Griffith University ორმაგი ხარისხით ბუღალტერიასა და ფინანსურ დაგეგმვაში. მოგზაურობდა მსოფლიოს გარშემო, ხშირად იყო მოწვეული სტუმრების რანგში, ლაპარაკობდა კონფერენციებზე და ათასობით ადამიანს უნერგავდა სულიერ სიძლიერეს. იღებს მონაწილეობას სატელევიზიო შოუებში, პირველი წიგნი გამოუშვა 2009 წელს სახელად “Life Without Limbs: Inspiration for a Ridiculously Good Life“, 2010 წელს დაწერა წიგნი “Your Life Without Limits“, 2012 წელს “Unstoppable: The incredible Power of Faith in Action“, 2013 წელს-“Limitless: Devotion of Ridiculously Good Life“.  გამოუშვა DVD “Life’s Greater Purpose“, ამჟამად ყიდის თავის სამოტივაციო DVD–ის “No arms, No legs, No worries: Youth Version“.

მონაწილეობა მიიღე მოკლემეტრაჟიამ ფილმში “The Butterfly Circus” (უყურეთ აქ), რომელმაც Doorpost Film Project-ში 2009 წელს მიიღო უმაღლესი ჯილდო და Method Film Festival–ზე მიიღო საუკეთესო მოკლემეტრაჟიანი ფილმის წოდება, ხოლო Nick’მა მოიპოვა საუკეთესო მსახიობის ჯილდო.

მოიყვანა ცოლი და ჰყავს შვილიც. უყურეთ მის ვიდეოებს, ძალიან ძლიერ სულიერ ძალას მოგცემთ და ეს ყველაფერი შეცვლის თქვენს ცხოვრებას უკეთესობისკენ.

როგორ აღიქვამენ საქართველოში ბრენდს და იმიჯს?

რა არის ბრენდი და იმიჯი? ზოგმა არ იცის ამ სიტყვების მნიშვნელობა, ზოგს ერთმანეში

ეშლება, ზოგს სულ სხვა რაღაც ჰგონია.

მაშინ ჩნდება ასეთი კითვა: როგორ აღიქვამენ საქართველოში ბრენდს და იმიჯს? ალბათ გაგიგიათ ფრაზა – “რაღაც ჩინური კი არ არის, ბრენდია”.

ACT-მ გადაწვყიტა გამოეკვლია რა ასოციაციებს იწვევს სიტყვები ბრენდი და იმიჯი ქართველ მომხმარებელში.

ბრენდი

როგორც გრაფიკიდან ჩანს რესპონდენტთა უმრავლესობისთვის ბრენდი პირდაპირ ასოცირდება პროდუქტთან ან მწარმოებელთან და მხოლოდ 12,1% ასოცირდება პროდუქტის ან მომსახურების ხარისხთან.

გრაფიკში აღნიშნული პასუხების გარდა დაფიქსირდა სხვა პასუხებიც, როგორც “ექსკლუზივი, გამარჯვება” ,”ჩინეთში დამზადებული ნივთი”, “მეცნიერება” და ჩემი საყვარელი -  ”ქართული ტუტუცობა”.

იმიჯი

იმიჯის შემთხვევაში აშკარაა რომ ქართველი მომხმარებლისთვის იგი პირდაპირ კავშირშია რეპუტაციასთან და მხოლოდ შემდეგ პერსონის პიროვნულ მახასიათებლებთან.

აქაც, გრაფიკში აღნიშნულის პასუხების გარდა დაფიქსირდა სხვა პასუხებიც – “სურათი”, “ფასადი”, “რეკლამა” და კიდევ ერთი საინტერესო პასუხი – “მთაში სალოცავი”.

სტატისტიკიც წყარო: ACT Research.

თინეიჯერები Facebook’ს აღარ იყენებენ !!!

როგორც Business Insider’ისთვის გახდა ცნობილი, ამერიკელი თინეიჯერები Facebook’ს აღარ იყენებენ. მათ არ უნდათ, დრო ამ სოციალურ ქსელზე დახარჯონ.

მიუხედავად იმისა, რომ Facebook’ის ფინანსური დირექტორმა David Ebersman’მა განაცხადა, რომ თითქმის ყველა თინს აქვს შექმნილი ანგარიში, ყოველდღიური მოხმარება მცირდება. რატომ ხდება ეს?

Business Insider’მა გადაწყვიტა თავისით გამოეკვლია, თინეიჯერების აზრით რატომ “ყარს” ეს სოც. ქსელი. ცალ-ცალკე გამოკითხეს 13 წლის ლუკასი და ეიდენი. აღმოჩნდა, რომ ორივემ ერთი და იგივე მიზეზი დაასახელა: “დედების ძალიან დიდი რაოდენობა იყენებს Facebook’ს, და ჩვენ არ გვინდა ვიყოთ იმავე სივრცეში, სადაც ჩვენი დედები არიან.”

ერთ-ერთი მიზეზი იყო ისიც, რომ მათმა მეგობრებმაც იგივე გააკეთეს, ანუ შეწყვიტეს Facebook’ის გამოყენება.

ეიდენმა თქვა, რომ მან Facebook’ის ანგარიში იქამდე შექმნა, ვიდრე მობილური ტელეფონი ექნებოდა. კომპიუტერზე Facebook იყო მისთვის საუკეთესო არჩევანი, მაგრამ ახლა უკვე აქვს მობილური ტელეფონი და ურჩევნია უფრო “თანამდეროვე” აპლიკაციებით ისარგებლოს. ისეთით, როგორიცაა Snapchat, Vine, და Instagram.

ეიდენი ასევე ამბობს, რომ Facebook’ს სჭირდება ბევრი დრო პოსტის დასაწერად და წასაკითხად, მაგრამ სიტყვები სურათებზე და ვიდეოებზე ბევრად ნაკლებმნიშვნელოვანია.

ლუკასი ამბობს, რომ მისი ნაცნობების უმრავლესობას აქვს Facebook’ზე ანგარიში, მაგრამ მათი მხოლოდ 25% იყენებს ამ ქსელს რეგულარულად.

მას ურჩევნია Vine და Instagram, რადგან შეგიძლია უბრალოდ უცებ ჩამოსქროლო, როცა საქმე არ გაქვს, იპოვო რამე სასაცილო და არ დაგჭირდეს მთელი მიმოწერების ნახვა. იგი თვლის, რომ Facebook უფრო გამოსადეგია მეგობრებთან ურთიერთობისთვის, მაგრამ ამ შემთხვევაშიც სხვა ქსელს ანიჭებს უპირატესობას.

“უმჯობესია გამოიყენო Kik და მიწერო მეგობრებს, ძალიან ბევრი სარგებლობს ამ სერვისით და მისი გამოყენება ipod’ითაც შეიძლება.

უახლესმა კვლევამ აჩვენა, რომ თინების უმრავლესობა მობილურ ინტერნეტს იყენებს. ლუკასი და ეიდენიც ამბობენ, რომ თითქმის ყველა მათ მეგობარს რაიმე სახის მობილური ტელეფონი აქვს.

ეიდენის თქმით, იგი ადრე ძალიან ხშირად ამოწმებდა Facebook’ს, მაგრამ რაც სმარტფონი აქვს, საერთოდ აღარ ამოწმებს.

როგორ ფიქრობთ, ხომ არ გახდა Facebook ძალიან კომპლექსური სოციალური ქსელი და ცოტა ხანში უფროსებიც ხომ არ დაიწყებენ მის მიტოვებას?

Humanity For Humans & BMW Club Georgia Presents